dahil 5 days ang bakasyon ko due to holy week celebration + araw ng kagitingan, at dahil wala akong budget para mag out of town (kahit yun naman ang unang plano ko), i have no choice kundi ang mag movie marathon na lang sa bahay. actually movie marathon ng mga pinapalabas sa tv ang ginawa ko. at dahil holy week, ano naman ang ieexpect mong mapanood sa tv? ano pa, eh di love story.
until i finally realize that love story movies are really far from reality. walang gagawing matino ang mga palabas na to kundi ang paasahin ang single na katulad ko. haha.
why so bitter? simple lang, movie writers give false hope to single ladies that there is a wonderful love story waiting for them. yung sobrang nakakakilig. yung gagawin ng lalaki ang lahat ng effort para maiparamdam sa isang babae na sobrang mahal niya to. yung mag-aaway pero magkakabati din kasi hindi nila kayang iwan ang isa't isa. and most of all, yung isasacrifice nila or iiwan nila ang lahat para sa taong mahal nila. that's pathetic! because obviously, hindi naman totoo yun. those were created by mere imaginations.
stories that will make every girls in town to create more pathetic stories of their own. at syempre ang kapartner nila sa story na yun eh yung secret love nila, or worst than their secret love eh yung mga celebrity crushes nila, na ni wala man lang idea that they are being fantasized by someone from the other side of world.
*sigh* i must admit, i am a victim of these one. i have lots of great stories on my mind that no one knows. kahit nga yung mga kontrabida kasama sa imagination ko. i also have my own script. i cry if the situation demands me to do so. haha, you see how crazy i am? (yeah!) masyado nga kasing paasa yang mga movies na yan. :)
1 comment:
hahahahaha. agree. c-r-a-z-y.
Post a Comment